مواد بلوك سيلندر و آستر
به طور معمول براي ساخت بلوك‌هاي سيلندر از چدن خاكستري استفاده مي‌شود كه با افزودن عناصري مانند نيكل و كروم تقويت مي‌گردد. امروزه بسياري از سازندگان براي كاهش وزن و بهبود راندمان موتور، به سراغ استفاده از آلومينيوم نيز رفته‌اند. با اين حال، حتي در بلوك‌هاي آلومينيومي نيز معمولاً از آستين‌هاي چدني يا فولادي درون سيلندرها استفاده مي‌شود تا مقاومت در برابر سايش افزايش يابد. در بيشتر موتورهاي مدرن، چدن همچنان به عنوان گزينه اصلي براي ديواره‌هاي سيلندر به كار مي‌رود، زيرا داراي مقاومت بالاتر در برابر سايش است. در برخي موتورهاي كوچك نيز از كروم براي آبكاري ديواره داخلي سيلندر استفاده مي‌شود تا اصطكاك كاهش يافته و طول عمر سيلندر افزايش پيدا كند.
دلايل استفاده از چدن و كروم در ديواره‌هاي سيلندر
۱. سطح داخلي سيلندر در تماس مستقيم با شعله و گازهاي داغ حاصل از احتراق قرار دارد كه دماي آن‌ها مي‌تواند بين ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ درجه سانتي‌گراد تغيير كند. بنابراين لازم است اين بخش از موادي با استحكام و مقاومت حرارتي بالا ساخته شود.
۲. رينگ‌هاي پيستون با سرعتي بسيار زياد روي ديواره سيلندر حركت مي‌كنند كه اين سرعت در حدود ۱۲ تا ۱۵ متر بر ثانيه متغير است. به همين دليل، ديواره‌هاي سيلندر بايد سخت و مقاوم باشند تا بتوانند در برابر سايش، خوردگي و فرسايش ناشي از اين تماس مداوم دوام بياورند. سختي و استحكام مناسب باعث افزايش طول عمر سيلندر خواهد شد.
در صورتي كه سطح داخلي بلوك سيلندر بيش از حد مجاز دچار فرسايش شود، نياز است عمليات تعمير يا بازسازي بلوك سيلندر انجام گيرد تا عملكرد موتور به حالت استاندارد بازگردد.
برچسب: ،